وِل نچرخیم

این اوخر یکم ول شدم.اخرین چالشمو که انجام دادم.سی روز که گذشت موقعی خودمو پیدا کردم که چالش تموم شده بود اما من تمومش نکردم

 

حالا یه مدتی ول میگردم.صد البته خیلی موثر بوده و خیلی تو زندگیم تاثیر گذاشته اما منظورم از ول گشتن پر کردن زندگیم با کارهای دیگه بود

مث پختن غذاهای جدید ایرانی تو منو غذاییم

مث پروژه خمیر ترش که از پیج اقای فتاحی اینستا یاد گرفتم اما تکنیک خودمو پیاده میکنم

چون تکنیک ایشون برا من جواب نداد

مث گیم بازی کردن که اگر بفهمید چه بازی آرومی میکنم به عقلم شک کنید شاید

اسمش CAndy Shop و ساخت ژاپن ولی در واقع نوستالژی و اگر چه از نظر فرهنگی کمی غریب ولی زیاد هم ناشناخته نیست و حال و هوای کودکیمو تداعی میکنه و بهم یاداوری کرد همه زندگی میگذره و یادش میمونه و تغییر فصلها تو زندگی انسان تاثیر قابل توجهی داره

 

مث درست کردن غذاها و دسرهای ماه رمضون که امسال نمیتونم بخرم بخاطر کرونا

مث مرتب کردن خونه و زندگی و نقاشی رو دیوارها و...

 

یک استوپ قوی میخوام و یک شروع دوباره و توجه محض به ادمهایی که مرا نجات میدهند

کتابها نوشته دست ادمهایی که مث من نوشتن رو برگزیدن

امیدوارم بیشتر بیام و بنویسم و

 

باشَم